Tv- programma's waarin het niet enkel om de sensationele beelden gaat, maar om de mensen van de werkvloer en de verhalen achter de patiënten; dat is toch hoe ik Erasmus 24/7 ervaren heb. En dat men achter de schermen kiest voor een zorgvuldig format wat aansluit bij de, soms rauwe en spannende, werkelijkheid is tegenwoordig niet altijd meer vanzelfsprekend. Precies een jaar geleden was ikzelf in dit programma te zien in een heel kwetsbare situatie. Ze hadden genoeg beelden om dit volledig te kunnen 'uitmelken' en te dramatiseren, maar hebben een realistisch scenario laten zien (wel maar een fractie van alle uren die er gedraaid zijn) waarbij ik als patiënt achteraf ook inspraak op de beelden had. Nu is er een nieuw seizoen gestart waarin wederom een zware transplantatie getoond wordt en zien we wat voor impact dit op een gezin kan hebben. Het laat zien hoe belangrijk hoogkwalitatieve medische zorg is rondom deze patiëntengroep, maar ook hoe belangrijk psychische voor -en nazorg kan zijn. Het laat tevens zien hoe veerkrachtig wij als mensen kunnen zijn, zelfs als er al meer verdrietige zaken op je pad zijn gekomen. Wederom het kijken waard!